Blauwe hand

Vandaag ga ik net als vorig jaar naar Lucy, mevrouw Venema en meneer Peeters.

Vorig jaar ging ik ook nog naar Nelly en meneer De Jong.

Als je mij toen gevraagd had of Nelly en meneer De Jong in 2022 nog zouden leven, dan had ik zeker ja geantwoord. 

Oké, ze waren kwetsbaar, maar de dood lag niet op de loer.

Toch overleden ze.

Het was een jaar waarin we regelmatig onverwacht afscheid moesten nemen van cliënten. 

Soms zag ik ze vlak voor hun overlijden nog, soms niet. 

Zelden ging ik naar een uitvaart.

En geen enkele keer kon ik hun naasten bij het condoleren een hand geven.

Ook dit jaar is het niet de bedoeling dat we elkaar een hand geven.

Ik houd me streng aan die regel.

Behalve vandaag.

Vandaag ga ik Lucy, mevrouw Venema en meneer Peeters wél een hand geven. 

Een heel bewuste en goed voorbereide hand.

Een schone, gehandschoende hand.

Een hand die al in de auto zorgvuldig in blauw latex is gestoken.

Een hand die hierdoor privileges heeft.

Op naar Lucy…

Lucy zit in haar ochtendjas aan tafel.

Op de tafel staan twee kopjes en een zilveren schaal oliebollen.

Zodra ze me ziet schuift ze haar stoel naar achteren, trekt ze zich moeizaam aan de tafel omhoog.

Eenmaal staand recht ze haar rug.

Ik loop recht op Lucy af en steek mijn blauwe hand plechtig naar voren.

Het voelt bijzonder, onwerkelijk.

Lucy aarzelt niet en pakt mijn hand.

“De allerbeste beste wensen voor 2022. Ik hoop dat het een goed jaar voor u wordt!”, zeg ik. 

Lucy vouwt nu ook haar linkerhand om mijn blauwe hand.

“Dank je wel”, zegt ze en ze lacht.

Ik lach ook, maar dat is door mijn mondkapje niet goed te zien.

blogzuster.nl - social media afbeelding

Emmers

5 reacties On Blauwe hand

Leave a Reply to Ineke Cancel Reply

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Site Footer