Hoe lang kan een leven aan een draadje hangen?
Zoals afgesproken met mijn collega loop ik even binnen bij Meneer. Meneer is oud, zichtbaar oud, en al ijzingwekkend lang bezig met het laatste stukje van zijn leven. Ik vind het ijzingwekkend, Meneer niet. Hij doet er alles aan om zijn leven zo lang mogelijk te leven.

Ik kom met enige regelmaat bij Meneer. Hij noemt me nooit bij mijn voornaam, altijd bij mijn woonplaats.
Het is warm in de woonkamer en Meneer zit in zijn stoel. Een gewone houten keukenstoel. Geen lekkere stoel die in diverse standjes kan. Ik vind het bewonderenswaardig dat hij in die stoel kan zitten dutten. Ik ga bij hem zitten. Hij doet zijn ogen open.
“Hoe is het nou?”
“Gaat best”, zegt Meneer. Ik vertel hem dat mijn collega me gevraagd heeft even binnen te lopen, omdat het allemaal zo moeizaam ging vanochtend.
Meneer beaamt dat: “Ja, ze is heel lang met me bezig geweest… de hele ochtend,,, Ze heeft er een slangetje in gedaan… ik hoef nu niet meer naar de wc om te plassen… dat scheelt.”
Ik hum wat en onderdruk de neiging om te zeggen dat ik dat al wist. Dat hij zich de moeite kan besparen.
Meneer gaat verder: “Toen nog helemaal naar beneden… was blij dat ik zat.”
De zinnen worden langzaam uitgesproken, met grote tussenpozen. Hij knippert moeizaam met zijn ogen. Hij laat ze dichtvallen en geniet van de anderhalve seconde dat hij ze dicht mag houden.
“Maar, ik ben er nog… En hiermee moet het wel weer lukken… ” zegt hij, terwijl hij wijst naar de katheter.
Ik kijk naar hem. Een oude man, mager en scheefgezakt op zijn stoel. De kwetsbaarheid is onmogelijk nog te verhullen.
Dit is hoe hij het doet. Hij gaat voortdurend de niet te winnen strijd aan met het naderende einde.
Ik vind het moeilijk te zien. Voor mij lijkt het of hij hiermee zijn sterven vergooit.
Ik gun het hem zo om in een lekker bed te gaan liggen, toe te geven aan de vermoeidheid. Met naasten gesprekken te hebben die ertoe doen. Niet langer krampachtig vast te houden aan iets wat bijna niet meer is. Stoppen met de behandelingen en medicatie die maken dat het draadje niet knapt.
“Tja”, zeg ik. Iets beters kan ik niet bedenken.
Het gesprek over dit onderwerp is te vaak mislukt.