Kus

Ik rijd in een wijk waar ik niet vaak kom. Een jonge wijk. Ik heb van de huisarts minimale, maar belangrijke informatie gekregen. Meneer is terminaal, heel erg terminaal. Terminaal lijkt een duidelijke prognose, zeker wanneer er ‘heel erg’ aan wordt toegevoegd.

Ik bel aan. Spannend. Een vrouw die zichzelf voorstelt als Anneke, doet open. Ik probeer met een vragende blik helder te krijgen wie of wat Anneke is. Dochter, echtgenote, vriendin? Anneke herkent mijn ongevraagde vraag niet. Ze laat me hartelijk, maar met weinig woorden binnen. We lopen de woonkamer in. Voor het raam ligt een zieke man. Ik ga op de comfortabele stoel bij het bed zitten. Anneke blijft staan.

Ik kijk naar de man. Een ingevallen, grauw gezicht met stoppels op zijn kin en wangen. Hij lijkt te voelen dat ik er ben en doet zijn ogen open. Één oog blijft een beetje dicht hangen, waardoor ik niet goed weet naar welk oog ik moet kijken. Hij begint te praten, zonder kracht. Steeds een paar woorden, geen volzinnen. Het kost hem energie, maar ik merk dat hij het wil. Hij wil weten wie ik ben, hoe ik heet. Ik voel me bezwaard. Ik heb liever dat hij zijn woorden spaart voor zijn naasten, ze niet aan mij verspilt. En dan ineens is zijn energie op. Hij kijkt naar Anneke. Zij moet zijn spreekbuis zijn.

Anneke vertelt dat hij zichzelf altijd goed verzorgde. Dat zij het heeft overgenomen op het moment dat hij het zelf niet meer kon. Maar dat het nu te zwaar wordt voor haar en of ik de zorg van haar wil overnemen. Het laatste stukje.

Het einde is voelbaar nabij.

Ik vraag haar of ze het fijn vindt om me te helpen. Ze knikt. Dus, ik was, zij droogt, ik scheer en zij doet de aftershave. Wij werken stilzwijgend en al die tijd heeft hij zijn ogen dicht. Als we klaar zijn kijken Anneke en ik elkaar aan. Ze glimlacht voldaan. Ik trek het dekbed recht en zet het bed omlaag.

Hij slaapt. Ik sluip weg zonder dag te zeggen. Ik gun hem zijn welverdiende rust.

Maar dan hoor ik zacht mijn naam. Ik loop terug naar het bed en breng mijn oor richting zijn hoofd. Hij fluistert: “dank je wel”.

Bijna gaf ik hem heel onprofessioneel een kus. De volgende ochtend bereikt me het bericht dat hij is overleden.

blogzuster.nl - social media afbeelding

Emmers

14 reacties On Kus

Leave a Reply to Wilma Cancel Reply

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Site Footer