Millimeter

Ik kon mijn ogen niet geloven.

Het bericht stond achteloos tussen dat van een fysiotherapeut en een bericht over een stoma dat problemen gaf. 

“Vanochtend heb ik Nelly gedoucht.”

Het heeft ongeveer drie jaar geduurd.

Ruim duizend keer stond onze auto bij haar op de stoep.

Zeker vijfhonderd keer was het de auto van Thea.

Ogen druppelen, dat was de opdracht.

Op dag één was al duidelijk dat een frisse douche geen kwaad kon. 

Op dag één was ook duidelijk dat Nelly daar niets voor voelde.

Ze vond het niet nodig, wilde niet en hield voet bij stuk.

We mochten haar ogen druppelen, dat wel, maar hulp bij het douchen, dát was niet nodig.

Dát zou ze zelf doen. 

Morgen…

Daarmee leek de kous af. 

Ik gooide net als de rest van het team de handdoek in de ring. 

Iedereen legde zich erbij neer.

Iedereen accepteerde de stank. 

Iedereen, behalve Thea…

Thea gaf niet op. Ze praatte, bespeelde, kneedde en had geduld. Stukje bij beetje, millimeter voor millimeter, won ze terrein.

En nu, ogenschijnlijk ineens, was het gelukt! 

Ze had Nelly mogen helpen bij het douchen.

In het zorgplan blinkt: “Maandag: ondersteuning bieden bij het douchen.”

Maar vandaag, tweede Pinksterdag, slaan we een keertje over. 

“Deze maandag telt niet”, aldus Nelly.

Moet kunnen, als je ook drie jaar kunt overslaan.

blogzuster.nl - social media afbeelding

Emmers

13 reacties On Millimeter

Leave a Reply to Ton Cancel Reply

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Site Footer