Het was in het team al bekend. Iemand van mijn leeftijd. Iemand die de gemiddelde leeftijd van onze cliënten behoorlijk omlaag trekt. Geen Truus of Corrie.
Ik parkeer mijn auto op de oprit van een prachtig jaren ‘30 huis. Het komt zo uit een woonblad gevlogen.
Het is direct duidelijk dat ik te maken heb met iemand die houdt van mooi en verzorgd. De kozijnen staan strak in de lak en aan weerszijde van de voordeur staat een groots bloeiende hortensia. Onder een van die hortensia’s ligt de sleutel van de voordeur, netjes in een plastic zakje.
Ik ga naar binnen en loop via de trap naar boven, zoals afgesproken.
Onderweg maak wat meer geluid dan feitelijk nodig en kuch voor de zekerheid ook een keer. Ik wil voorkomen dat ze schrikt. Misschien had ik bij het naar binnen gaan toch even moeten aanbellen. Te laat.
Boven aan de trap zie ik de deur naar de slaapkamer open staan.
Ze ligt in bed. Kastanjebruin haar, niet grijs. Haar hoofd rust op het kussen, een pips gezicht.
Ze lacht vriendelijk naar me en ik merk dat dat me oplucht.
“Dag. Marieke”, zegt ze en ze steekt me een bleke hand toe.
Ik doe mijn best om een zachte, maar zelfverzekerde en vakbekwame hand te geven.
“Hoe is het met je?”, vraag ik.
Zonder vooraankondiging slaat ze het moderne, gebloemde dekbed terug, zo gewend dat iedereen steeds maar moet mogen kijken.
Ook ik kijk en schrik een beetje. Haar ontklede onderlichaam ligt op een celstof matje, wachtend op wondzorg. De naakte waarheid.
“De oncoloog en de plastisch chirurg zeggen dat het er heel mooi uitziet, dat het zo knap gedaan is…” Er wellen tranen in haar ogen. “Ik vind het helemaal niet mooi! Ik vind het verschrikkelijk… Ik zal me nooit meer een normale vrouw voelen, nooit meer gewoon plassen, nooit meer gewoon seks”, zegt ze.
Verdriet, boosheid, wanhoop en ongeloof. Een cocktail van emoties vult de slaapkamer.
Ook ik zie dat er medisch een klein wonder is verricht.
Ik zie echter ook een vrouw die er nog lang niet aan toe is om dat te horen.
Misschien komt dat moment wel nooit.

Marieke (niet haar echte naam) stemt in met het publiceren van deze tekst op de blogzuster.nl