Petje

Terwijl ik de straat in rijd, zie ik dat er een busje voor het huis van mijn cliënt staat. Dikke rode letters verraden dat het busje van de uitleen is. Thuiszorgartikelen.

Er staat een snelle jongen bij de voordeur, snel petje, snelle sneakers. Volgens mij staat hij er al even. Ik ga op een drafje op hem af, bang dat hij onverrichter zaken huiswaarts zal keren.

“Ik loop wel even achterom”, roep ik. “Mevrouw is niet meer zo rap.” Voor hij kan reageren ben ik de hoek al om.

Binnen tref ik mevrouw Hoffman paniekerig bij de voordeur. Ze rommelt met de ene hand aan de sloten, de andere steunt onzeker op de rollator. “Er komt nooit iemand via de voordeur”, zegt ze ontredderd.

Ik leg mijn hand op haar schouder en vraag of ik het even zal afhandelen. Ze kijkt me dankbaar aan.

Wanneer ik alles heb ontgrendeld sta ik oog in oog met de snelle jongen. Ik mompel iets van een excuus voor het wachten. Hij komt direct ter zake.

“Ik kom de bedverhogers ophalen”, zegt hij, terwijl hij langs me heen kijkt of zijn doelwit al klaar ligt. Ik kijk hem vertwijfeld aan. “Bedverhogers? Deze toiletstoel en rolstoel moeten mee”, zeg ik, wijzend naar het duo dat ongemakkelijk en opgepropt onder de trap staat te wachten.

“Nee, ik kom voor de bedverhogers,” zegt de jongen, terwijl hij me een A4-tje onder mijn neus duwt. Op het blaadje staat zijn gelijk. Ik voel dat dit niet het moment is om hierover te gaan dimdammen. Dit vergt een andere aanpak. Eentje met stroop, niet met azijn.

“Goh ja, ik zie het. Maar zou heel fijn zijn als je deze twee hier toch mee wilt nemen. Ze staan hier in dit kleine halletje vreselijk in de weg en willen dolgraag terug naar het magazijn”, zeg ik in een poging er een grapje van te maken.

“Nee, dat kan niet. Dat staat niet in het systeem. Ik moet meenemen wat op de order staat”, zegt de jongen resoluut.

Kansloos. Ik neem mijn verlies.

“Dat moet toch wel kunnen”, zegt ik, teleurgesteld.

“Geen idee”, zegt de snelle jongen schouderophalend. Hij draait zich om en loopt met lege handen naar zijn busje.

“Tot ziens.”

Ik vraag mij af of hij dezelfde frustratie voelt als ik.

Volgens mij niet.

blogzuster.nl - social media afbeelding

Emmers

1 reacties On Petje

  • Komt volgende week terug voor de rolstoel en toiletstoel vermoed ik, als het tenminste op het briefje staat…. zelf nadenken hoeft gelukkig niet..

Leave a Reply to Riet Cancel Reply

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Site Footer