Gisteren hoorde ik van Ingrid dat het niet goed ging met mevrouw Van de Water. Ze dacht dat ze snel zou overlijden.
Ik durf er nog niet op te hopen.
Ingrid is niet de eerste die dat denkt. Vier maanden geleden dacht Anja dat ook. Vorig jaar was Maartje ervan overtuigd. En twee jaar geleden Ilse.
De kans dat ze binnenkort komt te overlijden is groot.
Ze is oud.
En mocht het gebeuren, dan is er denk ik niemand die dat erg zou vinden, ook mevrouw Van de Water zelf niet.
Voor ons zou het een opluchting zijn.
Nu wringen we ons twee maal daags in bochten.
We proberen krampachtig om uit haar gevecht te blijven.
Want als we in een kort moment van onoplettend toch in dat gevecht belanden, dan weten we dat we verliezen.
Dan doet ze lelijk over ons en slingert ze van alles naar ons hoofd.
Als het ons lukt om uit het gevecht te blijven dan trekken we na de zorg opgelucht de deur achter ons dicht.
Vanochtend moest ik naar mevrouw Van de Water.
Ik opende de voordeur met de sleutel uit het kluisje en liep direct door naar haar bed in de woonkamer.
Ik was alert, op mijn hoede.
Het zou zomaar kunnen dat ik haar dood zou aantreffen.
Voorzichtig keek ik om het hoekje.
En daar zat ze, fier op de bedrand, haar gezicht in de plooi.
“Je bent laat”, zegt ze nors.
Ik zucht zachtjes.
7 reacties On Lelijk
Kan nog heel lang mee! ????
Ze is een echte ” ouwe taaie ” !
Weer mooi beschreven , Anne…
Haha, succes er maar weer mee 🙂
Haha echt weer heerlijk geschreven Anne!
Nog veel te veel vechtlust !
Herkenbaar!
mooi getypeerd . Wij hebben ook een mw van de Water . Ze heeft al voor de poort gestaan , maar Petrus gooide steeds voor haar neus notabene de deur weer dicht . Heel flauw