Nog even de teammail checken. Vrijwel alle mailtjes kunnen rechtstreeks naar in de prullenbak, reclame. Het laatste mailtje niet. Ik schrik.
De eerste zin luidt: “Ik ben een terminaal zieke kankerpatiënt en ik heb binnenkort zorg nodig. ” Bam, met de deur in huis: “Ik ga dood!”
De mail is verstuurd vanaf een bedrijfsmailaccount. Alle gegevens van het bedrijf staan onder aan de mail. Gegevens die binnenkort volstrekt niet relevant meer zijn.
Ik twijfel, het is inmiddels bijna half 5. Ik kan het prima doorschuiven naar morgen. Het heeft geen dringende spoed, kan best een dagje wachten. Bovendien wachten de middagcliënten op me.
Ik realiseer me dat dat allemaal slappe excuses zijn. Ik zie ertegenop en wil er niet aan.
Dus ik geef mezelf een schop onder mijn kont, telefoon pakken, nummer intoetsen en een keertje diep zuchten… Voicemail… Even lichte blijdschap. Ik hoef er niets mee, sterker nog ik kan er niets mee. En ik heb het oprecht geprobeerd. Soms zit het mee. Snel de computer uit en aan het werk.
Dan gaat mijn telefoon. “Dag, u spreekt met Peter, u heeft mij net gebeld, maar ik was net te laat. Ik ben niet meer zo snel.”
Hij overvalt me, alweer. “Uhh ja, uhh, ik heb uhh uw mailtje ontvangen en uhh ik belde om een afspraak te maken.”
Peter neemt resoluut het voortouw, eigenlijk mijn rol.
Hij geeft aan dat hij sinds een paar maanden weet dat hij ernstig ziek is. Hij vertelt bezig te zijn afscheid te nemen van zijn aardse bestaan. Anticiperen op de toekomst, regelen wat geregeld moet worden. Hij wil zijn partner hier niet mee belasten. Dus ja, een afspraak lijkt hem een prima idee.
Ik voel me compleet overrompeld. Hoe is het mogelijk dat iemand zo correct en resoluut om kan gaan met zijn eigen ziek zijn.
Peter heeft in de gaten dat ik ergens in zijn verhaal een beetje afgehaakt ben.
Ik doe een poging uit te leggen dat het niet zo vaak voorkomt dat mensen op deze manier zelf hun zorg regelen, maar ook dat komt niet goed uit de verf.
We maken een afspraak voor volgende week, bij een collega want ik ben dan vrij.
Ik ben een beetje jaloers op haar. Dit is een heel bijzondere man en dit wordt heel bijzondere zorg. Ik voel het aan alles.