Spons

“Een heerlijk hulpmiddel bij het wassen van je huid, vooral bij een gevoelige huid”, zo meldt de reclame over een natuurspons.

Ik gruwel ervan. Ik gruwel zowel van de natuurlijke spons als van de roze of lichtgroene, synthetische variant.

Zolang de spons gebruikt wordt voor het wassen van de auto vind ik het prima. Combineert lekker met rubber handschoenen en een plastic emmer. 

Het gruwelen vindt plaats wanneer ik de spons in de badkamer zie. Ik heb een klein vermoeden dat de spons zichzelf ook een beetje schaamt voor wat hij geworden is. Hij ligt nooit trots op de badrand te wachten tot hij wordt opgepakt. Hij bevindt zich altijd achter de douchestang, zo’n 30 centimeter onder de douchekop, verscholen.

Meestal heeft hij zijn beste tijd gehad. Er zijn zichtbaar plukken van hem verdwenen en soms steken er haartjes uit. Aan de lengte en de krulling te zien schaamhaartjes.

De eigenaar van de spons is blijkbaar zo gehecht aan de spons, dat deze dienst blijft doen tot het bittere eind.

Sinds een jaar of tien heeft de spons er een concurrent bij. Een vrolijk gekleurde fluffy variant die in iedere supermarkt, drogist of Hema verkrijgbaar is. Deze concurrent hangt meestal aan een koordje aan de kraan. Ook dit ding geeft me, zij het in mindere mate, de kriebels. Waarom???

Zowel de spons als zijn nieuwerwetse collega wordt gebruikt als washandje. Er is echter een groot verschil. Het washandje gaat na de klus zelf lekker in bad, de wasmachine in. De spons niet. Nooit!

De spons sopt moeiteloos alle regionen van het menselijk lichaam. Ik vrees dat hij soms zelfs verschillende lichamen in een huishouden bedient. Vervolgens wordt hij lafjes uitgespoeld en met een ferme duw weer achter de stang gedrukt.

Daar mag hij wachten tot hij weer aan de beurt is, week in week uit, maand in maand uit. En ik hem keer op keer tegenkom en gruwel.

blogzuster.nl - social media afbeelding

Emmers

8 reacties On Spons

Reageren:

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Site Footer