De Gelderlander

De voordeur is nog dicht. 

De Gelderlander hangt in de brievenbus.

Vreemd.

Normaal staat de deur op een kiertje of zelfs wagenwijd open, en is de krant weg. 

Ik draai me om en loop over het kronkelpad richting het schuurtje. 

Daar, half achter een struik, hangt een sleutelkastje.

Ik open het kluisje en met de sleutel loop ik terug naar de voordeur. Ik pak de krant uit de brievenbus, open de voordeur en ga naar binnen.

Al mijn zintuigen staan op scherp.

‘Paul?’

Hij zit niet in de keuken aan tafel.

De radio staat niet aan.

De pillen voor de dag liggen niet klaar.

Er staat geen bordje met 2 beschuiten en geen eitje.

Er staan geen twee kopjes thee.

Mijn hartslag loopt op…

Ik ga verder naar de woonkamer.

‘Paul?’

Met klamme hand open ik de deur en ik gluur naar binnen.

Daar ligt hij, in zijn sta-op-stoel met een fleece-dekentje over zijn benen.

Hij opent zijn ogen en glimlacht.

Ik trek een krukje bij, ga naast hem zitten en zucht zacht.

‘Ik ben blij dat je er bent, zegt hij. Het gaat niet meer.’

Hij zegt het berustend. 

‘Ik zie het’, zeg ik en glimlach als een boer met kiespijn.

blogzuster.nl - social media afbeelding

Emmers

8 reacties On De Gelderlander

Reageren:

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Site Footer