Als ik ga rekenen denk ik dat ik wel duizend keer bij Paul ben geweest.
Vanaf 2015…
Gemiddeld zo’n drie keer per week.
Vandaag wordt de laatste keer.
Morgen om 15.00 uur komt de ambulance en gaat Paul naar het hospice.
Het lukt niet meer thuis.
Het was geen lichtzinnige beslissing.
En uiteindelijk toch wel.
Want het gaat niet meer en dan houdt het op.
Ik ga Paul ongelooflijk missen.
We hebben oneindig veel gesprekken gevoerd.
Mooie gesprekken, zelden prietpraat.
Over het milieu, de gezondheidszorg, zelfsturende teams, het geloof, over ‘mijn overste’ en over houden van.
De laatste tijd gingen de gesprekken steeds vaker over de dood.
Over de vraag of we ooit zullen weten welke plek we als mens innemen in het heelal.
Paul hoopt van wel.
Hij is benieuwd.
Ik ook.
Helaas mogen mijn collega’s en ik Paul niet verzorgen in het hospice. Het allerlaatste stukje van zijn leven gaan wij niet meer meemaken.
Het mag niet.
Iets politieks waar Paul en ik niets van begrijpen.
Gelukkig mag ik hem wel opzoeken in het hospice.
Dag Paul.
.
.
Dit blog is, anders dan anders, een min of meer waarheidsgetrouwe weergave van wat ik heb beleefd. Ik heb Paul (niet zijn echte naam) daarom gevraagd of ik het blog mocht publiceren. Paul vond het goed.
Paul is ook de man achter ´De Gelderlander´ en ´Een boek!´. Ook dit mag iedereen weten.
10 reacties On Dag Paul
Prachtig Anne ???? Deze blog raakt mij meer dan andere verhaaltjes. Door heimwee naar Paul. Maar hij zal het goed hebben…..
Wat jammer dat jullie het laatste stukje niet af mogen ronden met Paul, maar ja regels hè?
Wat heeft Paul geboft met jullie, zo mooi hoe je het schrijft! Sterkte allemaal met het laatste stukje!
Ja, dankjewel weer, voor dit mooie verhaal, Anne. En inderdaad raakte het mij ook, waarschijnlijk door de weemoed en het afscheid van iemand waar je zo’n band mee hebt opgebouwd.
Mooi geschreven, Anne! ❤️
Prachtig Anne! Medische zorg en persoonlijke nabijheid, zo waardevol en heilzaam voor oudere mensen. Het kam heel gemakkelijk hè, is ook mijn ervaring. Troost voor jou en je team.
Prachtig verwoord Anne en er spreekt veel liefde uit.
Tja Paul…bijzondere man!
Herkenbaar en mooi beschreven
Blij dat je deze dingen met ons deelt, Anne. Ik leer van dit verhaal dat wie verpleegt niet alleen geeft, maar ook ontvangt, en dat wie verpleegd wordt, niet alleen ontvangt, maar ook geeft.
Heftig om na zo’n intensieve periode met mooie en minder mooie momenten afscheid te nemen