Haartjes

In de woonkamer op een kastje staat een zilveren lijstje met daarin een oude foto van een vrouw. Ik vind haar mooi, heel mooi. Niet gekunsteld. Geen poespas. Puur natuur. Ik loop door het huis en tref mevrouw als verwacht in de badkamer.
Ze heeft reuma en dus last van gebrekkige fijne motoriek. Heel onhandig allemaal. Het is de bedoeling dat ik haar wat ondersteun bij het douchen. Ze kan nog veel zelf. Een beetje in de buurt zijn is eigenlijk voldoende en hulp bij kleine knoopjes.
Ik vraag haar wie die prachtige jonge vrouw op de foto is.
“Dat was ik, vroeger…. Op die foto ben ik 17 jaar.” Ze zegt het met weemoed in haar stem, maar ik meen in de verte enige trots te horen.
Ze vertelt me dat uiterlijk altijd belangrijk voor haar was. Dat ze echt haar best deed er mooi en verzorgd uit te zien.
Terwijl ze haar kleren uitzoekt valt het me ineens op dat ze veel mooie kleding heeft, Gerry Weber, Frank Walder. Alles is echter één, misschien wel twee maatjes te groot.
Het verval heeft zich hier heel langzaam meester gemaakt van de situatie.
Als ze me koffie heeft gegeven kijk ik nog eens naar de foto. Het is nu ineens heel duidelijk dat zij is. Nog steeds mooi. Anders mooi.
Ze zit rustig in haar stoel en drinkt haar koffie. Ze heeft niet in de gaten dat ik haar bekijk. Ineens valt mijn oog op een paar haartjes op haar kin. Eenmaal gezien laten ze zich niet negeren.
Ik voel schroom, maar besluit haar van mijn ontdekking op de hoogte te brengen. “Als u een pincet heeft wil ik ze wel even weghalen.”
Ze kijkt me aan en glimlacht een beetje beschaamd.
“Ik had ze al gezien, maar durfde het niet te vragen. Ik dacht dat jullie dat niet mochten. Mijn vingers willen niet meer…”
Voor ik vertrek pas ik het zorgplan aan.
“Eventuele haartjes verwijderen met een pincet”

blogzuster.nl - social media afbeelding

Emmers

4 reacties On Haartjes

Reageren:

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Site Footer