Afgelopen week had ik jeuk. Allesoverheersende, gekmakende jeuk.
Een paar nachten heb ik amper geslapen. Uren en minuten kropen voorbij. Ik worstelde me door de nacht. Liggend in bed, zittend op de bank, lopend door het huis en staand onder de douche. Een indrukwekkende arsenaal aan anti-jeukmiddelen stond op mijn nachtkastje. Ik was de wanhoop nabij. Ik kon nergens anders over praten en was volledig in de greep van… de jeuk.
Nu mijn huid weer wat hersteld is denk ik aan mijn cliënten. Sommige van hen hebben te maken met jeuk. Geen tijdelijke jeuk door haartjes van een miezerige rups, maar serieuze, chronische jeuk. Jeuk die als gevolg van levertumoren, nierfalen, eczeem of pillen hun leven is binnengedrongen en die weigert te vertrekken.
Tot vorige week leefde ik in de veronderstelling dat ik begripvol was naar die cliënten. Ik reageerde verstandig knikkend en met een welgemeend “wat vervelend”. Alle interventies die verlichting zouden kunnen geven, waren geprobeerd. Meer kon ik ook niet doen. Daarmee was de kous af en mijn geduld stiekem op.
Nu besef ik dat ik mijn cliënten tekort heb gedaan.
Zij moeten zien te dealen met iets wat groter is dan mijn miezerige jeuk. Zij moeten de strijd aan met de dodelijke combinatie: afhankelijkheid en jeuk.
Hoe heftig is het wanneer je door je nieuwe heup nog niet in staat bent wanhopig door je huis te lopen. Wanneer je door bedlegerigheid niet zomaar onder de douche kunt gaan. Wanneer je door reuma jezelf niet kunt insmeren met liters mentholgel. Wanneer je te moe bent om talkpoeder op je lijf te strooien. Wanneer je door je leeftijd niet geleerd hebt je ellende te delen op whatsapp. Of wanneer je door je verstandelijke beperking niet eindeloos op internet kunt zoeken naar een redmiddel.
Wanneer je voor al die acties een ander nodig hebt.
6 reacties On Jeuk!
????
Gisteren weer wezen trainen voor de vierdaagse en daarbij de bossen en eikenbomen angstvallig vermeden. Toch is mijn verzameling jeukbulten weer toegenomen. Gelukkig verdwijnen de bulten na verloop van tijd weer vanzelf. Op internet circuleert een nieuwe tip en die lijkt te werken: gebruik een föhn! Even de jeukbulten flink verwarmen en weg is de jeuk. Wel oppassen dat je je niet verbrand.
Wat goed weer neergeschreven!
En idd, vaak denken we idd heel begripvol te zijn naar onze cliënten, totdat je zelf die klachten krijgt en zelf ondervindt hoe vervelend het echt is!
Hopelijk slaap je weer 🙂
Jeuk aan je ziel!
Gek hé, dat je soms zelf iets moet ondervinden, of doorgemaakt moet hebben, om net dat extra stukje empathie op te brengen. Ik heb dat bij clienten met gordelroos. Gelukkig hebben we niet overal zelf ervaring mee…
Blij dat jouw jeuk weer verbeterd is.
Heel goed, wij mogen best wat nederiger zijn…