Op de stoel naast de kast ligt een setje spierwit, gloednieuw ondergoed.
Aan de deur van de kledingkast hangt een gedateerd driedelig pak.
De boodschap is duidelijk.
Dat pak moet aan.
Het heeft geen zin om aan Lex te vragen wat de reden van dat pak is. Hij weet het niet. Niet meer.
Ik denk na…
Heb ik in de rapportage iets over het hoofd gezien?
Heeft Lex een feestje vandaag? Is er iemand zoveel jaar getrouwd? Is er iemand jarig? Is hij zélf misschien jarig?
Ik reik Lex zijn onderbroek aan en hij trekt hem geroutineerd aan.
Ook het hemd doet hij zelf.
Zo werken we verder tot hij alles aan heeft, inclusief de bordeauxrode schoenen met gaatjes en kwastjes.
Nog even terug naar de badkamer voor de finishing touch.
Ik geef Lex de kam en met militaire precisie brengt hij de scheiding aan in zijn witte haar. Ten slotte nog het flesje Tabac en klaar.
Helemaal het heertje.
Laat maar komen dat feestje.
Langzaam loopt Lex naar de woonkamer en gaat zitten in zijn grote stoel met zicht op de televisie.
Dan valt mijn oog op de envelop op tafel. Een envelop met het logo van het Radboud ziekenhuis.
Ik open de envelop en haal de brief eruit:
Vrijdag 1 juli; 11.40 uur, poli urologie.
Wat een feest.
4 reacties On Net pak (1)
Hilarisch dit Anne! Wat een anticlimax zo
Lex wil graag goed voor den dag komen. Ook in het ziekenhuis. Terecht.
Heerlijk! De artsen zullen zich vereerd voelen.
Heertjes blijven heertjes, mooi!