Ik zag ze direct staan, op de schouw.
Het zijn vreemde eenden in dit huis.
In dit huis is al zo’n 45 jaar niets veranderd.
Hier hangt boven de schouw nog altijd het schilderij van een zigeunermeisje.
Hier zijn alle meubels gemaakt van donkerbruin, gelakt hout.
Hier is de zitting van de bank van groen velours en liggen over de rugleuning witte, gehaakte kleedjes.
Hier ligt op de bank een geborduurd kussen met in grove kruissteek de afbeelding van een hert.
Hier heeft de lampenkap van die bruine dunne draadjes die bij aanraking kriebelen op je huid. En als je een knoopje in die draadjes legt, glijdt het er vanzelf weer uit.
Hier is de salontafel achthoekig met oranje met groene tegels in het midden.
Hier ligt een hoogpolig kleedje met franjes op het bijzettafeltje.
Hier staan vetplanten voor het raam, al zeker dertig jaar.
En hier, in dit huis waar de tijd stil heeft gestaan, staan ineens twee spiksplinternieuwe witte sneakers, Nike Air Force.
“Ja, we gaan ze volgende week ruilen hoor,” zegt ze. “Ze zijn net een maatje te groot.”
6 reacties On Nike Air Force
Fantastisch, wat dacht je toen je ze zag staan . . . .
Haha, gaaf!!
Hahaha, prachtig! Ik mis nog de beschrijving van het tapijt;-)
Mooi geschreven weer Anne!! Ik zie de inrichting zo voor me.
Fantastisch!
Je beschrijving van de inrichting is heel duidelijk. Lekker ouderwets. Ik had nog wel graag wat achtergrond informatie gewild die Nike’s betreffend, nieuwsgierig als ik nu eenmaal ben.