Mevrouw Breuking doet geen boom meer.
“Mist u het niet, een boom?”, vraag ik haar.
Ze kijkt me aan en glimlacht.
“Welnee, ik vind het heerlijk dat dat allemaal niet meer hoeft,” zegt ze.
Ik laat haar woorden tot me doordringen.
“Wel jammer dat u kerst dit jaar niet met al uw kinderen en kleinkinderen kunt vieren,” zeg ik, terwijl ik een slok thee neem.
Ze glimlacht weer.
“Weet je?” zegt ze. “Als ik eerlijk ben vind ik het helemaal niet zo erg. Ik werd er altijd zó moe van. Ik moest er dagen van bijkomen. Nu komt eerste kerstdag mijn zoon en tweede kerstdag mijn dochter. Alleen, zonder gezin. We kunnen dan fijn praten.”
Ze klinkt oprecht.
Ze heeft geen energie meer voor die drukte.
Ze houdt van rust.
Vorig jaar hield ze ook al van rust, maar toen leek niemand haar te geloven.
Toen hebben wij haar in een kerstige jurk gehesen.
Toen was ze vanaf half twee ‘s middags omringd door jonge mensen die ze door alle ruis niet kon verstaan.
Toen heeft ze geen middagdutje kunnen doen.
Toen heeft ze dapper het hele kerstdiner uitgezeten.
En heeft ze gewacht tot haar schoonzoon haar uiteindelijk om half elf naar huis bracht.
Ik denk dat mevrouw Breuking dit jaar een heel fijne kerst heeft.
8 reacties On Kerstjurk
Dat denk ik ook! Heerlijk, op haar eigen manier….
Hij is weer mooi Anne 🙂
Waar Corona al niet ook goed voor kan zijn. Deze geluiden hoorde je eigenlijk eeeder nauwelijks. Ze werden meestal niet verstaan.
Ja, zij is gelukkig. maar die kerstgeschenk jurk. Wat is dat? Zouden mannen ook iets kerstigs kunnen dragen?
Weer raak verwoord! Fijne kerstdagen Anne
Dat kan ik wel begrijpen.
Ieder nadeel heeft z’n voordeel.
Fijne kerstdagen!
Lieve Anne, Je schrijft mooi.
Gelukkig Kerstfeest voor jullie vijven. x
Mooi. En ergens ben ik wel een beetje jaloers op mevrouw Breuking.
Fijne feestdagen, Anne.
Mooi