Dagelijks rijden er witte Toyota Aygo’s rond met Asclepius op de zijkant. Ze bezorgen pillen. Pillen voor mensen die niet zelf naar de apotheek kunnen om ze op te halen.

Bijna al mijn cliënten hebben een hekel aan die pillen. Hoe meer pillen hoe meer hekel.

Meestal neemt het aantal pillen met het verstrijken der jaren toe. Kwaal erbij is pil erbij. Er gaan zelden pillen af. Het verwondert me dat mensen niet bezwijken aan die veelheid pillen.

Met sommige pillen is iets geks aan de hand. Volgens de bijsluiter moet je ze oplossen. Maar, ze laten zich niet oplossen. Ik sta dan als een gek in zo’n glas water te roeren tot er een draaikolk ontstaat. Dat glas moet dan in één keer achterovergeslagen worden. Lukt dat niet, of zit er te veel tijd tussen roeren en drinken, dan dwarrelen de minuscule stukjes pil weer naar de bodem van het glas. Soms zijn er wel vijf draaikolken nodig voor één pil.

Er is veel verschil tussen hoe mensen omgaan met hun pillen.

Sommigen nemen hun pillen hoe het hen uitkomt, heel losjes.

Anderen hanteren strikte regels en schema’s. Ze gebruiken wekkers en iPhones om niets te vergeten. Ze houden zich stipt aan de wetten van de bijsluiter. Ik maak me zorgen over hoe dat moet als ze het op enig moment niet meer zelf kunnen. Ik kan daar niet aan tippen.

Ook in de manier van inname zijn er uitersten.

Er zijn mensen die pillen nuttigen alsof het borrelnootjes zijn. Een hele hand in éen keer. Een slok water erachteraan alsof het bier is en weg zijn ze.

Anderen hebben tergend veel moeite met het slikken van hun krengen. Zij nemen een pil in de ene hand en een glas water in de andere. Ze zuchten een keer en stoppen de pil in hun mond. Ze nemen een slok water en gooien aansluitend hun hoofd in hun nek en slikken… Helaas. Dit ritueel herhalen ze net zo lang tot het gelukt is. Nog maar acht te gaan…