De mooie flyers van dik, glanzend papier zijn voorzien van een geeltje. Een geheugensteuntje zodat ik weet wie ik deze stijlvolle flyers wil geven. Overbodig. Ik weet het zonder geeltje ook wel. Mensen die op eerste kerstdag alleen zijn en die, behalve de thuiszorg, niemand verwachten.
Ik werp nog een laatste blik op de flyer: “Kerst vier je samen, niet alleen!” Het staat er in mooie, rode krulletters, hulstblaadjes in de kantlijn.
Een uitnodiging voor een kosteloos kerstdiner op eerste kerstdag. Zelfs het vervoer is geregeld. Ik kan haast niet wachten om de eerste, door mij uitverkoren dame een flyer te overhandigen.
Het voelt goed, meer dan goed. Het voelt hoe de kerstgedachte moet voelen.
Opgetogen bel ik aan.
Mevrouw De Wit doet open, een statige dame. Haar leven is afgelopen jaren niet over rozen gegaan. Ze heeft veel mensen verloren, vaak afscheid moeten nemen. Kinderen heeft ze niet.
Nu ik oog in oog met mevrouw De Wit sta, voel ik plots een onverwachte en niet te negeren schroom. Ik kijk haar aan en sta met mijn mond vol tanden. In mijn hoofd ontstaat kortsluiting. Wat moet ik zeggen?!
Moet ik uitleggen dat er een diner georganiseerd wordt voor mensen die helemaal alleen zijn op eerste kerstdag? Dat het bedoeld is voor mensen die niemand hebben om kerst mee te vieren? Moet ik vertellen dat ze van harte welkom is en dat het vast een heel fijne middag wordt?
Waarom vind ik het zo moeilijk om deze zinnen uit te spreken? Ben ik bang dat mevrouw De Wit in tranen uitbarst en ter plekke instort?
Nee dat is het niet. Ik voel schaamte. Schaamte voor haar eenzaamheid.
De euforie die ik voelde toen ik de flyers voor het eerst zag is helemaal verdwenen, in rook opgegaan.
Mevrouw De Wit kijkt me vragend aan. Ik glimlach moeizaam en druk haar een flyer in de hand. “U moet hier straks maar even op uw gemakje naar kijken. Misschien is het iets voor u.”
Ik loop het tuinpad af en voel me een enorm slappe zak. Morgen ga ik het gesprek aan.
10 reacties On Schaamte
Och Anne, wat een mooi stukje weer.
Fijne dagen met de familie.
Lieve Anne
We lezen je blogs altijd met heel veel plezier.
Wat kun je de dingen op een mooie manier verwoorden.
Liefs Jos en Ans
Mooie kerstgedachte Anne, ?
Mooi…..
Het is heel moeilijk en confronterend om
( vermoedelijke ) eenzaamheid te bespreken, hé?
Hopelijk hebben er toch clienten deelgenomen aan dat mooie initiatief van een ondernemersgroep.
Fijne feestdagen ?
Lieve Anne,
Alle collums zijn mooi en herkenbaar ,maar dit is echt een juweel.
Ben geraakt .
Fijne kerstdagen.
het meest lastige lastige om te doen: iets bespreekbaar maken zonder ons eigen oordeel te projecteren op de situatie van de ander. Laten we ‘ingeburgerde’ termen als ‘kwetsbare doelgroep’ en ‘eenzame ouderen’ vermijden. Jouw aanpak is zo slecht nog niet: vragen stellen, alternatieven laten zien…
Bedankt voor al je blogs dit jaar jij geeft woorden aan waar het in ons vak om gaat de mens achter de client.
Wat mooi en waarheidsgetrouw!
Puik stukje weer, Anne. 2018: een nieuw schrijftalent stond op… Fijne dagen.
Lieve Anne bedankt voor je ontroerende en eerlijke blogs dit jaar het is soms pijnlijk altijd herkenbaar maar uit het hart gegrepen. Bedankt dat je de bijzondere kanten van ons werk laat zien. Blij met zo’n collega.