Sneeuw!

“Het heeft gesneeuwd,” roep ik, terwijl ik via de achterdeur het huis binnenkom. 

Geen reactie.

Ik stamp een paar keer flink, waardoor de sneeuw die onder mijn schoenzolen zit op de deurmat valt.

Ik hang mijn jas op in de bijkeuken en loop voorzichtig over de beige vloerbedekking in de hal naar de woonkamer. 

Het is warm in huis. 

Ik klop op de deur en loop de woonkamer in.

Daar zitten ze, voor het raam. 

Toon en Greetje.

Toon heeft hun luie stoelen gedraaid en nu zitten ze samen voor het raam met hun rug naar de deur. De gordijnen zijn helemaal open. De Luxaflex is omhoog. De straatlantaarns verlichten de straat.

Ze kijken hoe de vlokken sneeuw naar beneden dwarrelen.

Het lijkt of ze me niet gehoord hebben.

Ik kijk naar hen.  

Naar de rommelige, wit-gele krullen van Greetje. Ze is ernstig aan een knip- en krulbeurt toe.

Naar de rand kort haar van Toon. Haar dat ter hoogte van zijn oren abrupt stopt en dat normaal veel korter is.

“Vroeger sneeuwde het iedere winter,” zegt Toon ineens. “Er was iedere winter ijs. Weet je nog meisje, dat we dan elke avond op het meer gingen schaatsen? Jij en ik, arm in arm, zwierend over het ijs…” 

Hij draait zijn hoofd naar Greetje. De vrouw met wie hij al ruim zestig jaar getrouwd is en die hij nog altijd “mijn meisje” noemt. 

Greetje kijkt hem vragend aan. 

Maar dan knikt ze.

Ze weet het nog.

blogzuster.nl - social media afbeelding

Emmers

5 reacties On Sneeuw!

Reageren:

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Site Footer