Blootje

Doortje en Jan slapen altijd in hun blootje. Ik denk dat dat vrij ongebruikelijk is voor oude mensen. Zeker wanneer die oude mensen afhankelijk zijn van zorg. Ze zijn dan gehuld in pyjama met of zonder bedsokken, ook in de zomer.

Doortje en Jan niet. Zij slapen naakt en ik weet dat.

Jan heeft na zijn hersenbloeding iedere ochtend hulp nodig bij het opstarten van de dag. Doortje niet. Zij redt zich nog prima.

Ze wonen in een kleine bejaardenwoning. De slaapkamer grenst aan de kamer die tevens keuken is. Een knus tiny house vol tierlantijntjes.

Voor ik met de sleutel uit het kluisje naar binnen ga, druk ik even op de bel. Ik weet dat ze het niet horen. Hun gehoorapparaten liggen aan weerszijden op het nachtkastje, in met fluweel beklede doosjes. Toch bel ik aan, gewoon omdat het hoort.

Ik loop rustig door de gang naar de woonkamer. Het is stil in huis. Ik leg mijn tas en sleutels zachtjes op tafel en hang mijn jas over de stoel. Ik merk dat ik eigenlijk niet wil dat ze wakker worden.

Rechts van mij is het gordijn met daarachter hun bed. Ik schuif het gordijn open…

Daar liggen ze.

Hun oude, gerimpelde lichamen liggen heel dicht bij elkaar. Haar zachte huid die ruikt naar poeder en crème, tegen zijn magere, knokige lijf. Haar witte haar in een haarnetje naast zijn kale hoofd vol ouderdomsvlekken.

Twee oude hoofden op twee kussens. Twee blote lichamen onder een deken.

Geen dampende seks meer. Die tijd is voorbij. Wel genegenheid en warmte.

Ik zou graag een stoel pakken en een tijdje naar ze kijken. En tegelijkertijd ook niet, want dit is te privé.

blogzuster.nl - social media afbeelding

Emmers

18 reacties On Blootje

Reageren:

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Site Footer