Aan de muur hangt een foto van Hans in zijn jonge jaren. Een vakantiekiekje.
Hans heeft een flinke buik, een flinke baard en een flinke bos krullen op zijn hoofd. Alles aan hem is flink.
Hij lacht breeduit, staat voor zijn De Waard-tent. In zijn ene hand een blikje Heineken, in zijn andere een sigaret
Als ik naar die foto kijk zie ik een man die ik niet herken.
Ik ken alleen de Hans van nu.
De Hans met dunne benen, zonder baard en zonder krullen.
De Hans die met een zak urine op zijn been rondloopt.
De Hans die onlangs hoorde dat de chemo niets heeft uitgehaald.
De Hans die maandenlang misselijk was en boven de pot hing.
De Hans die gehoord heeft dat hij geen toekomst meer heeft.
Af en toe zie ik nog een glimp van de Hans van toen, lachend en in voor een geintje.
Toen ik vanochtend zijn kale hoofd wilde wassen met shampoo mocht ik kiezen: Perfecte Krul of Zomerblond.
We hopen beiden op perfecte krul.
5 reacties On Krullen
Geweldig!!!!
Heel mooi Anne…
Weer zo’n mooi verhaal . . .
Prachtig verwoord ????
Mooi geschreven , ontroerend