Mambo

Zaterdagavond, 22u15. 

Mijn dienst zit erop.

Ik kijk naar rechts, naar de bijrijdersstoel.

Daar ligt mijn vangst van vanavond.

Dertien paar steunkousen.

Sommige in het originele doosje.

Andere netjes in elkaar gevouwen.

Niet van nieuw te onderscheiden en zomaar gekregen.

‘Heeft u toevallig nog steunkousen die u niet meer gebruikt?’ 

Annie, Toos, mevrouw Van Dijk en meneer Jekkers namen me mee naar hun slaapkamer. 

Ze openden deuren van kledingkasten en lades van nachtkastjes.

Daar lagen ze.

Netjes bij elkaar, naast de sokken en pantykousjes.

Geduldig te wachten tot ze ooit weer gedragen zouden worden.

Slechts één enkel paar was daadwerkelijk versleten.

De rest niet.

Gedragen en uiterst zorgvuldig behandeld. 

Gewassen in een handwas, liefdevol gedroogd tussen handdoeken. 

Sommige zelfs nieuw, nooit gedragen. 

Net iets te strak.

En als je dan nog gebruikte hebt die lekkerder zitten…

Steunkousen van 140 tot 180 euro per paar.

Werkloos.

Verkregen omdat je recht hebt op twee paar per jaar.

Nodig of niet. Dat doet er niet toe.

Nu krijgen deze kousen een tweede leven.

Ze mogen met mij mee naar Cuba.

En gaan voor het eerst van hun leven de Mambo dansen.

Vrijdag 29 september vertrek ik samen met vier collega wijkverpleegkundigen, vijf huisartsen i.o. en zes specialisten ouderengeneeskunde i.o. naar Cuba.

Samen hopen wij te gaan leren van de Cubaanse kijk op de gezondheidszorg.

Ik heb er zin in!

blogzuster.nl - social media afbeelding

Emmers

13 reacties On Mambo

Reageren:

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Site Footer