Oudjaarsdag. 

Voor mij een dag met een bijzonder sfeertje. 

Een dag van terugkijken.

Maar hoe is dat als je weet dat dit waarschijnlijk je laatste oudjaarsdag is. 

Hoe knal je dán het nieuwe jaar in? 

Of knal je niet meer zo hard als je bijna negentig bent. 

En áls je nog wel knalt, met wie knal je dan? 

Misschien met de buurvrouw van een paar deuren verder? 

Enkel omdat zij ook alleen is?

En valt er dan nog wat te vieren? 

Ik sta in het keukentje van Gert met een zak oliebollen. 

Ik pak er één, leg hem op een schoteltje en warm hem op in de magnetron.

Vervolgens, bestrooi hem met ruim poedersuiker en zet de bus met een plof terug op het aanrecht.

Daarna neem ik het schoteltje mee naar de woonkamer.

Gert, nog wat moe van de zorg, zit in zijn luie stoel.

‘Gert?’

‘Ja…’

‘Hoe vier je, nu je zo oud bent, oud en nieuw?’

Ik reik hem het schoteltje met de dampende bol aan.

Hij bedankt me.

‘Oh, precies zoals ik alle dagen vier.’

Ik kijk hem wat vragend aan.

‘Ik ga om 22:00 uur naar bed en ik sta om 07:30 uur weer op’.

Gert neemt een flinke hap.

Zijn lippen glimmen van het vet en in zijn linker mondhoek zit wat suiker.

Het blijft even stil.

Dan realiseer ik me dat iedere dag voor hem oudjaarsdag is.

Met als enige verschil vandaag: een oliebol.