Routineus open ik met de sleutel uit het kluisje de deur van de kleine benedenwoning. “Goedenavond,” roep ik. Normaal is het stil in huis, maar nu hoor ik stemmen. Voorzichtig open ik de deur naar de woonkamer. De toch al …
Blog Posts
De voordeur staat op een kier. Ze heeft me zien aankomen. Ik loop door de smalle gang naar de keuken. “Drie, vier, vijf”. Ze staat met haar rug naar me toe en telt hardop de schepjes koffie voor in het …
Huizen van grijze bakstenen en amper groen in de wijk. De straten zijn recht en hebben geen namen, maar nummers. De wijk stemt mij droevig en biedt me geen troost. De vrouw waar ik naartoe ga, past in dit beeld. …
Negen jaar lang heb ik me zo min mogelijk met Frans bemoeid. Mijn doel was hem twee keer per week te douchen. Voor dit doel haalde ik alles uit de kast. Het bleek mijn doel, niet zijn doel. Hij gaf …
Iedere week zie ik hem wel een keer. Ik vermoed zelfs dat hij er dagelijks loopt. Hij valt me op. Het voelt alsof ik hem een beetje ken, maar eigenlijk weet ik niets van hem. Ik steek altijd mijn hand …
Ze had een fijn en goed gevuld leven. Ze had haar leesclub, haar vrijwilligerswerk en haar uitjes met vriendinnen. Ondanks dat ze al op leeftijd was, had ze volledig zelf de regie over haar leven. Een maand of wat geleden …
“Woensdagmiddag om twee uur”, zei hij. Ik schrok. Het was ineens zo definitief, met datum en tijd. “Vindt u dat snel?”, vroeg ik. “Nee, ik vind dat het nog best lang duurt”, zei hij. Ik vond het stiekem wel snel …
Ik druk op de bel. Binnen gaat een keiharde zoemer. Ik schrik van de herrie die dat ding maakt, steeds weer. Jan schrikt er niet van. Ook niet van de lichtflitsen die gelijk met de zoemer zijn woonkamer binnendringen. Ik …
Hij vroeg me of ik weer bij het gesprek met de dokter wilde zijn. Ik aarzelde. Ik zou het graag voor hem doen, maar blijf worstelen met de vraag of dat wel mijn taak is. Of het ondanks onze fijne …
Max komt over het erf aangerend. Geen hippe Labradoodle, maar gewoon een degelijke hond met een degelijke naam. Ik ken Max al net zo lang als ik Henk en zijn zoon Peter ken. Ik begroet Max hartelijk. Blij rent hij …