De televisie staat aan. Hier is alles rustig, heel rustig. Hier is geen corona. Frans zit in zijn sta-op-stoel met zicht op de deur. Een deur die sinds enkele weken nog maar weinig wordt gebruikt. Frans woont hier alleen. Zijn …

“Kunnen jullie dit aan?” vroeg de huisarts, toen ze haar verhaal had gedaan.  Even was het stil, en toen antwoordde ik: ”Ja, we gaan ons uiterste best doen.” Ruim vijf uur later zit ik op het krukje naast het lage …

Het is stil op straat. Deze maandag voelt als een zondag. Ik rijd de oprit op. De kiezels knisperen, de zon schijnt. Links naast de grote voordeur bloeit de magnolia uitbundig zachtroze bloemen. Ik ruik de lente. Ik druk op …

Ik ga naar binnen via de achterdeur, die de laatste jaren alleen nog maar gebruikt wordt door de zoon en door de mensen van de zorg. Vrienden en buren van vroeger leven niet meer.  “De buurt is veranderd,” vertelde Geert …

Afgelopen maandag maakte mijn collega Jolanda officieel bekend dat het moment daar is. De grens aan zorg is bereikt.  Er zijn ratten! Vele malen ging ik naar Cor en Anton, twee zwakbegaafde broers, vermoedelijk. Ze stammen uit een tijd dat …

Een huis met een torenhoge drempel bij de voordeur. Ik bel aan en wacht geduldig. Het duurt lang, dat weet ik.  Eindelijk doet Frans, zich verontschuldigend voor zijn traagheid, open.  Om Frans te kunnen douchen moeten we naar boven, naar …

Opnieuw zit ik gehurkt bij het bed van mevrouw. Ze ligt met haar ogen dicht, niet strak dicht, gewoon dicht. Ze reageert op mijn aanspreken. Haar lippen bewegen. Ze heeft de kracht niet om hoorbare woorden te produceren. Ik vraag …

Ik ga naar een vrouw die ik niet ken, in een dorp dat ik niet ken. Ik ben hier vreemd. Ik heb het zorgplan zorgvuldig gelezen. Termen als psychotisch, rustig benaderen, geduld, eigen regie, achterdocht en agressie gonzen door mijn …

Routineus open ik met de sleutel uit het kluisje de deur van de kleine benedenwoning. “Goedenavond,” roep ik. Normaal is het stil in huis, maar nu hoor ik stemmen. Voorzichtig open ik de deur naar de woonkamer. De toch al …

De voordeur staat op een kier. Ze heeft me zien aankomen. Ik loop door de smalle gang naar de keuken. “Drie, vier, vijf”. Ze staat met haar rug naar me toe en telt hardop de schepjes koffie voor in het …